Βιγκότσκι, Λεν Σεμιόνοβιτς

(Len Semyonovich Vygotsky, Λευκορωσία 1896 – Μόσχα 1934). Λευκορώσος ψυχολόγος. Σπούδασε νομικά και φιλολογία, αλλά από το 1917 εξάσκησε το επάγγελμα του ψυχολόγου και υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ψυχολόγους της Σοβιετικής Ένωσης, μετά την Οκτωβριανή επανάσταση. Δίδαξε στο πανεπιστήμιο της Μόσχας και στο ινστιτούτο ψυχολογίας της ίδιας πόλης. Ήταν σύγχρονος της σχολής των συμπεριφοριστών (Ιβάν Παβλόφ και Τζον Γουότσον), όπως επίσης του νεότερου κινήματος της μορφολογικής ψυχολογίας (Βερτχάιμερ, Κόλερ, Κόφκα, Λεβίν κ.ά.). Πίστευε ότι και οι δύο σχολές απέτυχαν να αναπτύξουν μια ολοκληρωμένη περιγραφή ή εξήγηση των βασικότερων ψυχολογικών λειτουργιών με έναν επιστημονικά αποδεκτό τρόπο. Κατά τον Β., η μελέτη της ανθρώπινης νόησης δεν έπρεπε να ήταν μια απλή καταγραφή και εξήγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, βασιζόμενη στη διάκριση του ανθρώπινου είδους από τα ζώα. Το έργο του περιλαμβάνει μια συστηματική και έξυπνη ανάλυση της μοντέρνας ψυχολογίας. Ο Β. θεωρούσε ότι ο κύριος παράγοντας για την ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού είναι η κοινωνική του ανάπτυξη και κυρίως η γλωσσική του ανάπτυξη. Πραγματοποίησε επίσης μελέτες στην ψυχοπαθολογία. Το σημαντικότερο βιβλίο του είναι το Σκέψη και γλώσσα. Πέθανε από φυματίωση το 1934.